Gerçek aşk denen bi gerçekte var. Bitmeyen, bitemeyen. Oturup düşününce içinden çıkılmayan, çıkılamayan.
Birini gerçekten sevdimi bitmiyo işte naparsa yapsın yada sen naparsan yap bitmiyo. Bazen bazı kişiler olur hayatınızda; öyle ha deyince gidemeyeceklerden hani. Yada size öyle gelir..
Öyle insanlardırki onlar; her seferinde en sonunda gelirler.Sen sona hazırladığında artık kesin noktayı koyduğunda yeniden çıkarlar karşına.
Her zaman zamansızdır onlar; elinde bavulunla giderken bulurlar seni. Çünkü sonları iyi bilir onlar. Ama yinede hep dönüşleri bulursun.
Bazı aşklar bitmez sadece uzaklaşır. Geride bi kaç şey bırakıp bi müddetliğine kıymetini bildirmek için, daha çok sevebilmek için uzaklaşır. Sana bi kalem, başlanmamış bi kitap ve fincan fincan kahve bırakarak sessizce uzaklaşır..
Yazarsın.. Defalarca yazarsın, yazar yazar silersin. Yazdığın onları okumamış olur ama sen yazmış olursun yaa; öyle işte.
Hani kalbi bir atanlar vardır. Sen arayacakken o arar, sen yazacakken o yazar, bi şarkı tutarsın sen dinletecekken o dinletir, bi söz görürsün sen okuyacakken o okur. Sabah gözlerini açtığında ilk sen "günaydııınn :)" demeyi aklından geçirirken bi bakarsın o çoktan demiştir de bi mutluluk olur içinde yüzünde değişik bi gülümseme.. Yada oturursun sen onu düşünürken o seni düşünür yanında hissedersin.. Kalbin bilir ya hani.
İşte aşk da öyle bişey ufo gibi; varlığı biliniyo ama kanıtlanamıyo, kanıtlanamıyo işte.
Her "aşk"ın bir şarkısı vardır..
Eğer ciddi bir ilişkiniz varsa sahip çıkın, en ufak bir şey de tartışmayın.
Ne bileyim; mesela durduk yere gülümseyin ona. Her kavganızda çekip gidecekmiş gibi davranmayın. Çünkü artık insanlar çok farklı.Kolay kolay adam gibi birini bulamıyorsunuz.
Çoğu erkek çok karektersiz, çoğu kız çok basit. İnsanlar sevmenin ne demek olduğunu unutmuş. Duygularla oynamak ise en kolay oyun. Sizi seven birini kolay kolay bulamıyorsunuz, bulsanız da sevemiyorsunuz bazen.
İlişkiniz hâlâ devam ediyorsa elini tutan kişiyi bırakmayın. Başkalarının aranıza girmesine izin vermeyin, izin verince yalnız kalıyorsunuz, bomboş kalıyorsunuz.
Çünkü çoğu insan sevmeyi unutmuş.
Ben mi? Bedenimin de solcusuyum; şüphesiz bir yürek mevzu , senperyalist fikrin aykırılığında . Ve inanırım ki iki kişilik bir devrimdir aşk. Şimdi mi? Kocaman bir boşluktayım ben. Ne o boşluktan çıkabiliyorum, ne de o boşluğu doldurabiliyorum. Sürekli oyunlar oyunlar. Ben bu oyunu bozamam ki.. Gitmek bir eylemdir unutmaksa koca bi devrim. Ve ben çok solcu gördüm, tanıdım ama biri varki kimse onun kadar devrim yapmadı, yapamadı solumda. "Gülüşüne, gözlerine ömrümü sığdırdığım adam" diyebildiğim, kızsamda, küssemde hep en çocuksu, kimsenin bilmediği yanımla uyandığım biri var en azından hayatımda. Bu yüzden şanslıyım. Sizde kendinizi şanslı saymalısınız yada şanslı olmanın yollarını aramalısınız.
Dediğim gibi aşk farklı bi olay. Bilinen bilinmezlik gibi.
Ne dediğimi bende tam anlamadım ama anlatmak istediğimi anlatmış olduğumu düşünmekteyim; tamam en azından ümit etmekteyim.
Hayatı fazla önemsemeyin, ve ona gülümseyin.
Hadi şimdi kalın sağlıcakla :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder