Yolumun Sonbaharı

 

Bu yola başladığımda kıştı mevsim. Karlı yollar çokluktaydı çoğu zaman. Lise yolculuğumun en berbat yılıydı kendisi. Ama kendisi duymasın gücenirse çok üzülürüm. “Lise” yeni bir dünyada bambaşka insanlarla tanışmaktı. Kim ne derse desin lise; insanın karakterinin oturması yolu filminde başrol oyuncularından biri. İnsan karakterinin yüzde seksenini bu dört yıl içerisinde oturuyor bu bir gerçek.

Mevsimler birbirini takip etmekle, zaman geçmekle hükümlü varlıklardır. Derken kıl bitti, mevsim bahara döndü. Avazım çıktığı kadar bahardı ! Baktım geleceği yok kendisinin gidip tutup kolundan getirmiştim onuncu sınıfa. Bu yıl hayatım boyunca hiç unutamayacağım ve hayatımın sonuna dek sürecek alışkanlıkları kazanmamda en yardımcı yıldı. Bana inanılmaz güzellikler getirmişti kendisi. Yepyeni ve uzun ömürlü dostluklar, birbirinden şahane insanlar ve güzel alışkanlıklar kazandırmıştı. Bir nevi hayat yönümü aşağı yukarı belirlemiştim. Tabi arada fasulyeler olmadı mı, oldu elbet. Ama benim kanayan dizlerim yoktu bir tek, benimde kanattıklarım vardı elbet. Ezdiğim kumlar, geçtiğim yollar hala gölgemi taşıyorlar.

                Mevsimler geçiyor ve büyüyorduk. Köprüler göze alıyor, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk; cesurduk. Sonra mevsim değişti. Takvimler bir yıl attı ve yaz oldu yolumda on bir. Yine her yıl artan değerlere değerler kattı on bir. On bir ortalama bir yıl oldu. Hüzün ve neşe iç içe geçmiş biçimde ilerliyorlardı önümde şakalaşarak. Bahar kadar çok olmasa da, bahar kadar değerli kişiler kattı ömrüme yaz.

                Ve şimdi en sevdiğim olan mevsimlerden sonbahardayız. Bu yolda geldiğim köşe dönüşü bambaşka diyarların başlangıcı olacak bu mevsim. En sevdiğim mevsimin hakkını verdi on iki. En yoğun, dolu dolu, tempolu geçirdiğim yıl oldu zatı muhterem. Uyumaya vakit bulamadığım zamanları olsa da, bir yandan  hayatımın dönüm noktası olan üniversite sınavına hazırlansam da; hayat benim için hızını hiç kesmeden devam etti mutluluğuyla. Bu yıl evet bambaşka geçti. Asla değiştiremeyeceğim alışkanlıklar girdi hayatıma. En sevdiklerimi topladım bu yıl okulda. Son yılımın hakkını vererek geçirdim her anı.

                Mevsimler kaldı geride. Aylar, yıllar kaldı... Kurduğum her düşe tam on sekiz sene, tam yetmiş iki mevsim şahit oldum. Daha sayısız mevsim bana ilham,  adı konmamış rüyalara ad olmaya geleceğim. Olur da içimde dünyayı değiştirme hissiyle uyanırsam yalnız kalmayayım diye.

Şimdi köşe başının dönüşüne yaklaştık hayat yolunda.Bu sene bittiğinde geride hiç unutamayacağımız hatıralar kalacak bu dört duvar içerisinde. Hayatımın en güzel yıllarından bazılarını geçirdiğim bu okuldan ayrılacak olmak, bir daha bu okulun yerli öğrencisi olarak burada bulunamamak her ne kadar hüzün ekse de gönül bahçeme yine de yaşanacak başka hayaller heyecanla dolduruyor içimi.

Yeni bir mevsim, yeni bir yaş getirerek yine bu köşe dönüşü bize.  İşte bu bahar başka olacak. Yeni hayaller, yeni fikirler, yeni insanlar. ‘Bu yıl her şey başka olacak’ her yeni yıl gibi. Radikal kararlar alacaksın, yapamadığın şeyleri yapacaksın, unuttuğun dostlarını hatırlayacaksın, hatta bazen uzak durduğun kalemine yeniden sarılacaksın. Bu yıl her şey başka olacak. Bu güzün kapıları bahara açıldığında hayatında kapıları bambaşka bahçeler vaat edecek bizlere; hissediyorum.

Bu dönümden sonrası kalabalık olacak. Bambaşka kapılar açacak hayat, inanıyorum. İnanmak güzeldir. Umut her zaman vardır, en imkansız anlarda bile. Ve ben bu yolculuğun burada bitmeyeceğine inanıyorum benim için. Bizim yine yollarımız kesişecek yeniden bahar geldiğinde yıllarca merdivenlerini üniformayla inip çıktığım Sultanbeyli Lisesi’yle.

Artık bizler için veda vakti her ne kadar zor olsa da. Son demlerimizi yaşadığımız bu okuldaki anlarımızı tadını çıkara çıkara ve hakkını vererek geçiriyoruz . Her ne kadar bana hala bu okulda gerçekten dört yıl geçirdiğim ve artık bitirdiğim inandırıcı gelmiyor olsa da, kabul edemesem de bizler artık sona yaklaştık hatıralarla dolu bu dört duvar için. Bu yıl bittiğinde bilinçli birer birey olarak karşılayacak bizleri hayat. Yola devam ederken geride eski birer fotoğraf karesi olarak kalanlar da olacak bizimle bu yola devam edenlerde; başımızdan geçen her şeye, hepsine selam olsun.

Vakit, avazın çıktığınca şarkılar söyleme vakti. Bir kuşa gülümsemek için, sebepsiz bir iyilik yapmak için, kimsenin ihtimal vermediği hayallerini gerçekleştirmek için yarını bekleme!

http://www.youtube.com/watch?v=THIjCcCj6vE